شیوع مقاومت چند‌گانه در انتروکوکوس فاسیوم جدا‌شده از بیماران و محیط بیمارستان‌های منتخب استان لرستان

زمینه و هدف: بـا افـزایش استفاده از آنتی‌بیوتیک ونکومایسین، انتروکوک مقاوم به ونکومایسین، به‌عنوان یک عامل مهم عفونت‌های بیمارستانی مطرح است. در ایـن مطالعـه بـه بررسـی الگـوی مقاومـت آنتی‌بیوتیکی و فراوانی انتروکوک فاسیوم مقاوم به ونکومایسین پرداخته شد. روش بررسی:در این مطالعه توصیفی، پس از جداسازی و تشخیص 690 سویه انتروکوکوس از نمونه‌های بـالینی و محیطی بخش‌های مختلف بیمارستان‌های لرستان، الگـوی مقاومت این سویه‌ها نسبت به آنتی‌بیوتیک رایج با استفاده از روش دیسک دیفیوژن و آگار دایلوشن بررسی گردید. ژن‌های مقاومت آنتی‌بیوتیکی (شامل vanA، vanB، pbp5، pbpZ و blaZ) با استفاده از روش PCR ردیابی شدند. یافته‌ها: از میان 690 ایزوله انتروکوکسی مورد بررسی، 439 ایزوله (64%) انتروکوکوس فکالیس، 228 ایزوله (33%) انتروکوک فاسیوم و 23 ایزوله (3%) از سایر انتروکوکوس‌ها بود. براساس آنتی‌بیوگرام به روش دیسک دیفیوژن، بیشترین مقاومت مربوط به پنی‌سیلین با 446 ایزوله (67%) و کمترین مقاومت مربوط به لینزولید با صفر ایزوله (0%) بود. در بررسی مقاومت به روش MIC؛ میزان مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌ها به ترتیب آمپی‌سیلین، 58%؛ پنی‌سیلین، 59% و مقاومت به ونکومایسین، 23% به دست آمد. ژن‌های مقاومت (شامل: vanA، vanB، pbp5، pbpZ و blaZ) به ترتیب در 84 (72%)، 26 (22%)، 87 (74%)، 63 (53%) و 0 (0%) ایزوله‌ها ردیابی شدند. نتیجه‌گیری: براساس نتایج این مطالعه، مقاومت به ونکومایسین در سویه‌های انتروکوک در لرستان نیز ماننـد تمـامی نقاط دنیا وجود دارد؛ بنابراین کاربرد اقدامات کنترلی و پیشگیرانه، امری ضروری است. همچنین به‌منظور تجویز مناسب آنتی‌بیوتیک، انجام آزمون آنتی‌بیوگرام برای هر بیمار قبل از درمان پیشنهاد می‌گردد.